For the foreigner who wants to learn about Suriname it might be very confusing to discover that people of African, Indonesian, Indian, Chinese, African, Jewish, Syrian, Lebanese, European, Taino (Carib), Trio, Warau, Wayana and Arawac descent and culture are presented as one people and are all united as Surinamese.
The truth is the only indigenous inhabitants of Suriname are the Lokono (Arawac), Wayana, Trio, Warau, and Taino (Carib), who met with European invaders in the 17th century at the time when Europeans were prospecting the globe for treasures and landed on the shores of Guyana's wide rivers.
The 17th ,18th and 19th centuries are characterized by the 'golden' period of triangular trade which saw African enslaved people being bought and shipped to Suriname by Dutch, mostly Jewish merchants who sold and exploited them like cattle on sugar , coffee, cotton and cocoa plantations. The products of their slave labour were then shipped to Europe and sold to finance next rounds of highly profitable trade of human cargo for processed sugar, coffee, cocoa, cotton, tobacco, Indigo and timber from Suriname.
The system of colonial domination and systematic exploitation has enriched the Dutch, British, German and French colonizers who raided and violated the indigenous lands of Suriname's original inhabitants.
The presidential Palace in Suriname has for the first time witnessed a spiritual cleansing ceremony on Sunday August 9th 2015 to commemorate the international day of Indigenous Peoples. The annual celebration of this international day of indigenous Peoples takes place in the Palm gardens. These old gardens are adjacent to the Presidential Palace in Paramaribo which was built in 1730 during colonial times at the site where the indigenous villagers saw colonial ships sail up their Suriname river looking for bounty. The Dutch colonizers used their United East Indian Company and West Indian Company networks to bring cheap labor from China, India and Java,Indonesia to respond to shortage of workers due to the abolition of slavery in 1863. The day of abolition of slavery July 1st 1863 is commemorated annually just like the arrival of contract laborers from India is a national holiday in Suriname. The first ship with contract laborers from India arrived in Paramaribo on june 5th 1873.
The new generation of Surinamese celebrated the 125th anniversary of the immigration of contract laborers from Java, Indonesia on August 9th 2015. Descendants of those immigrants from Java, India, Africa and China today are part of our new government and are elected members of Suriname's National Assembly.
The Chinese organization Kon Ngie Ton San has just celebrated its 135th anniversary in Paramaribo and is reminding all Surinamese of the contribution of Chinese contract laborers who came to Suriname in 1853 to work on the sugar plantations. My great grandfather was one of those contract laborers who came to Suriname and met my great grandmother Magdalena Trijn who gave birth to my grandfather Hendrik Jan Tjoe Nij.
President Desire Delano Bouterse called himself a small Amerindian boy from the Casiwinica region in Suriname who is honored to be inaugurated as President of Suriname in the Anthony Nesty Indoor Stadium on august 12th 2015 in the presence of Caribbean and Latin American as well as African and Asian presidents and international diplomatic representatives. Suriname's vice president Ashwin Adhin has ancestors who came from India and built their lives in Suriname.
A walk through Paramaribo might bring you to the New Libanon store or you might want to take a look inside the Jewish Synagogue and modern Mosque which stand peacefully side by side.
The colonial German, Italian, French, Polish fortune seeking mercenary military who made their careers as soldiers and later became plantation owners have left their mark on surinamese family names. Dutenhofer, Labadie, Godefroy, Betten, Du Peyrou, Raineval, Cellier are some of the wellknown names from Suriname's colonial plantation era.
Untill today the official language spoken in Suriname is Dutch, but the lingua franca is Sranan, while large sections of the population speak Sarnami Hindi, Javanese, Saramaccan and Aucan laguages as well and indigenous languages are also spoken.
The true melting pot which is Suriname has one big human family which might not yet have shaken off all colonial shackles, but is well on its way to grow into a prosperous multi ethnic nation where peace reigns, tolerance is the rule and freedom is not an illusion.
maandag 10 augustus 2015
zondag 19 juli 2015
RELIGIE EN SLAVERNIJ VERLEDEN
Het verlangen om het slavernijverleden achter ons te laten en grote stappen voorwaarts te maken is groot in de hoofden en harten van vele Surinamers die zich niet langer willen laten ophouden door onverwerkt slavernijverleden.
'Genoeg is er gezegd en genoeg geschreven', is vaak het argument waarmee de 'laat het maar' generatie zich afzet tegen mensen zoals ik, die niet diep genoeg kunnen wroeten en graven in de periode van slavernij welke zo bepalend is geweest voor de vorming van de moderne Surinamer vandaag de dag.
Ik schrijf dus en onderzoek nog steeds, elke dag. Het slavernijverleden, met name het onverwerkte slavernijverleden, zit in onze genen, omringd ons thuis, op de werkvloer, op school, op straat en ook in onze verlangens.
De recente botsing tussen het Assembleelid van Suriname Ronald Hooghart
die zich baseert op door het Christendom voorgeschreven vormen van aanbidding, heeft alles te maken met slavernij verleden.
Voor er ooit een Christen voet op Amerikaanse bodem zette was het Tamusi , die het goddelijk firmament voor de bewoners van ons land beheerste. Nadat het Christendom zich triomferend verbond aan de ecnomische voordelen van slavernij in Europa en bloeddorstig huishield onder Joden, Moslims en Protestanten werd Suriname geteisterd door meedogenloze Joods/Christen prediking die altijd gericht was op het in stand houden van de ongelijke machtsverhoudingen tussen de tot slaaf gemaakte dwangarbeiders en hun witte eigenaren. Immers prediking was gericht op economisch voordeel voor de witten en men werd wijsgemaakt dat het ook nog eens God's wil was.
De joodse en christelijke kerken hebben in de slavernij geschiedenis van Suriname nooit gekozen voor het omver werpen van de macht van de minderheid, maar zich altijd gevoegd naar de machthebbers.
Menig godvrezende dominee die het woord van God kwam verspreiden onder de Surinaase plantage bewoners, bleek al snel de meer dan hebzuchtige, losbandige slavenhouder te worden met God's woord als dekmantel en wapen.
De verbinding tussen gereformeerde kerk, katholieke kerk en Joodse kerk in de periode van slavernij was voornamelijk het in stand houden van de witte overheersing in de kolonie die gericht was op economisch voordeel voor enkelen en economische exploitatie van de meerderheid van ons volk.
De kennis van het moslim geloof die door de geimporteerde tot slaaf gemaakte Afrikanen naar Amerika werd gebracht en de kennis van het traditioneel geloof van de Afrikaanse en Inheemse bewoners van ons land werd niet alleen als duivels maar vooral als bedreigend voor de witte en gekleurde 'status quo' ervaren en is eeuwen lang met harde meedogenloze Christen en Joodse hand onderdrukt.
Het is interessant om nu twee notabelen uit onze samenleving met Afrikaanse roots, met elkaar overhoop te zien liggen over geloof, omdat dit precies het gedrag is dat het godsdienst onderwijs in Suriname beoogde ten tijde van slavernij.
De kennis die de Afrikaanse inwoners hadden moest vooral tot minderwaardig en onjuist worden aangemerkt zodat het zonder blikken of blozen vervangen kon worden door de interpretaties van wereld en hemel zoals die in de Joods/Christelijke wereldvisie tot uiting komen.
Het 'verdeel en heers' principe werd met man en macht in stand gehouden door de koloniale wetgevers en hun ambtenaren, zodat volgelingen van de hindu, de moslim, de christen en de inheemse en Afrikaanse traditionele geloofsovertuigingen geen verbond konden sluiten tegen de machthebbers.
Het onderlinge wantrouwen en geinstitutionaliseerd vertrappen van alles wat de Afrikaanse dwangarbeider als waardevol en zinvol zag, werkt tot vandaag door in onze onderlinge relaties hetzij bewust of onbewust. Ons slavernij verleden omringd ons, ook al benoemen wij het niet, ons slavernij verleden wurgt ons als wij het niet benomen en herschrijven. Het onderzoeken , herschrijven en benoemen van ons slavernij verleden is noodzakelijk zodat over enkele decennia Anana, Jaweh, Allah, Tamusi, Budha , Shiva, Jehova, en alle andere godheden die door Surinamers aanbeden worden in alle vrijheid recht van bestaan hebben en verrijking van ons volk kunnen bewerkstelligen.
Wetend dat deze laatste uitspraak voor sommige Surinamers heel wat bruggen te ver is gezien de huidige staat van geloofs fragmentering in Suriname, noteer ik het toch om de illusie dat wij het slavernijverleden achter ons hebben gelaten in een breder, toekomst gericht perspektief te plaatsen. Het instituut Kerk , de religie, het geloof en de dagelijkse verhoudingen tussen burgers en de staat zijn allemaal verbonden aan economische verhoudingen hoe je het ook wendt of keert. Precies zoals de voorvechter voor oorlog verdient aan wapenhandel, zijn religieuze oorlogen bedoeld om de religieuze machthebbers te kunnen laten profiteren van de economische en politieke voordelen verbonden aan hun religieuze praktijk.
'Genoeg is er gezegd en genoeg geschreven', is vaak het argument waarmee de 'laat het maar' generatie zich afzet tegen mensen zoals ik, die niet diep genoeg kunnen wroeten en graven in de periode van slavernij welke zo bepalend is geweest voor de vorming van de moderne Surinamer vandaag de dag.
Ik schrijf dus en onderzoek nog steeds, elke dag. Het slavernijverleden, met name het onverwerkte slavernijverleden, zit in onze genen, omringd ons thuis, op de werkvloer, op school, op straat en ook in onze verlangens.
De recente botsing tussen het Assembleelid van Suriname Ronald Hooghart
, die Anana in de mond neemt om dank uit te brengen aan de allerhoogste, en religieus voorganger bischop Steve Meye
Voor er ooit een Christen voet op Amerikaanse bodem zette was het Tamusi , die het goddelijk firmament voor de bewoners van ons land beheerste. Nadat het Christendom zich triomferend verbond aan de ecnomische voordelen van slavernij in Europa en bloeddorstig huishield onder Joden, Moslims en Protestanten werd Suriname geteisterd door meedogenloze Joods/Christen prediking die altijd gericht was op het in stand houden van de ongelijke machtsverhoudingen tussen de tot slaaf gemaakte dwangarbeiders en hun witte eigenaren. Immers prediking was gericht op economisch voordeel voor de witten en men werd wijsgemaakt dat het ook nog eens God's wil was.
De joodse en christelijke kerken hebben in de slavernij geschiedenis van Suriname nooit gekozen voor het omver werpen van de macht van de minderheid, maar zich altijd gevoegd naar de machthebbers.
Menig godvrezende dominee die het woord van God kwam verspreiden onder de Surinaase plantage bewoners, bleek al snel de meer dan hebzuchtige, losbandige slavenhouder te worden met God's woord als dekmantel en wapen.
De verbinding tussen gereformeerde kerk, katholieke kerk en Joodse kerk in de periode van slavernij was voornamelijk het in stand houden van de witte overheersing in de kolonie die gericht was op economisch voordeel voor enkelen en economische exploitatie van de meerderheid van ons volk.
De kennis van het moslim geloof die door de geimporteerde tot slaaf gemaakte Afrikanen naar Amerika werd gebracht en de kennis van het traditioneel geloof van de Afrikaanse en Inheemse bewoners van ons land werd niet alleen als duivels maar vooral als bedreigend voor de witte en gekleurde 'status quo' ervaren en is eeuwen lang met harde meedogenloze Christen en Joodse hand onderdrukt.
Het is interessant om nu twee notabelen uit onze samenleving met Afrikaanse roots, met elkaar overhoop te zien liggen over geloof, omdat dit precies het gedrag is dat het godsdienst onderwijs in Suriname beoogde ten tijde van slavernij.
De kennis die de Afrikaanse inwoners hadden moest vooral tot minderwaardig en onjuist worden aangemerkt zodat het zonder blikken of blozen vervangen kon worden door de interpretaties van wereld en hemel zoals die in de Joods/Christelijke wereldvisie tot uiting komen.
Het 'verdeel en heers' principe werd met man en macht in stand gehouden door de koloniale wetgevers en hun ambtenaren, zodat volgelingen van de hindu, de moslim, de christen en de inheemse en Afrikaanse traditionele geloofsovertuigingen geen verbond konden sluiten tegen de machthebbers.
Het onderlinge wantrouwen en geinstitutionaliseerd vertrappen van alles wat de Afrikaanse dwangarbeider als waardevol en zinvol zag, werkt tot vandaag door in onze onderlinge relaties hetzij bewust of onbewust. Ons slavernij verleden omringd ons, ook al benoemen wij het niet, ons slavernij verleden wurgt ons als wij het niet benomen en herschrijven. Het onderzoeken , herschrijven en benoemen van ons slavernij verleden is noodzakelijk zodat over enkele decennia Anana, Jaweh, Allah, Tamusi, Budha , Shiva, Jehova, en alle andere godheden die door Surinamers aanbeden worden in alle vrijheid recht van bestaan hebben en verrijking van ons volk kunnen bewerkstelligen.
Wetend dat deze laatste uitspraak voor sommige Surinamers heel wat bruggen te ver is gezien de huidige staat van geloofs fragmentering in Suriname, noteer ik het toch om de illusie dat wij het slavernijverleden achter ons hebben gelaten in een breder, toekomst gericht perspektief te plaatsen. Het instituut Kerk , de religie, het geloof en de dagelijkse verhoudingen tussen burgers en de staat zijn allemaal verbonden aan economische verhoudingen hoe je het ook wendt of keert. Precies zoals de voorvechter voor oorlog verdient aan wapenhandel, zijn religieuze oorlogen bedoeld om de religieuze machthebbers te kunnen laten profiteren van de economische en politieke voordelen verbonden aan hun religieuze praktijk.
maandag 13 juli 2015
CHANGING OF THE GUARDS
In a special session the Surinamese National Assembly today reelected President Desiree .D. Bouterse for a second term of five years as President of the Republic of Suriname. It is the first time in Suriname's revolutionary history that a president has been unanimously reelected for a second term as Head of State.
president D.D. Bouterse
vice-president M.A. Adhin
In the coming months the new approach will have to materialize in economic advantage for the majority of the Surinamese entrepreneurs and workers. It will be interesting to see if and how foreign investors will be affecting local business initiatives positively. The campaigns to improve and increase production output can be a collective effort if the people feel the gains of the sacrifice of austerity are evenly or at least honestly spread over the various sections of the workforce. In view of recent incidents involving blatantly corrupt practices of officials, a new approach will have to be judged on its ability to curb corruption and prevent exploitative practices.
Presidential Palace in capital Paramaribo has a new freeze with the national code of arms.
removed colonial code of Arms with symbols of the city of Amsterdam
The city of Amsterdam in the Netherlands used to own the colony Suriname in the 17th,18th and 19th century and excelled in exploitation of indigenous and imported African inhabitants. Their unpaid labor contributed to the accumulation of wealth in Europe. The 'golden age' of the Netherlands was characterized by exploitation, corrupted politics, slave trade and slavery in the Dutch colonies including Suriname.
National code of Arms of the Republic of Suriname
It is to be hoped that the newly installed indigenous guards on the Presidential Palace facade will be able to symbolically guard the nation from economic downfall and will inspire the population to work hard to raise the standard of living for all.
Unfortunately prices of vegetables and other commodities are skyrocketing and although the continued heavy rains and subsequent floods could be blamed for loss of crops, the government will have to put its foot down to prevent out of control rise of the cost of living. The changing of the guards with new ministers and a new National Assembly, needs to ensure that the promises are kept and every action which could undermine all good intentions of change and progress must be prevented or curbed.
maandag 6 juli 2015
Stuck in the mud
Het weekend liep ten einde en de groep Surinaamse toeristen kon elk moment arriveren op plantage Misgunst aan de H. J. Tjoe Nij weg in Saramacca, waar een ongekende hoeveelheid water uit de hemel viel, die binnen no time het gereedstaande kamp Ferdi onder water liet lopen.
Kamp Ferdi,wolken reflectie in het water op de grond
De Tipi met smeulend houtvuur en mooi geharkte zandvloer was gereed voor ontvangst, maar de harde wind woei de vette regendruppels tot onder de gallerij en het zand zoog alle vocht op alsof het dorst had gekregen van de stralende zon eerder op de dag. Daar kwam de auto van tour orga Chantal gevolgd door een glanzende airco bus al het erf van plantage Misgunst opgereden nu de regendruppels harder en harder neerstroomden.
Het gezicht van de reisleidster was vriendelijk maar zorgelijk, eigenlijk wilde ze direct weer weggaan. De buschauffeur draaide zijn raampje voorzichtig open alsof hij wilde horen ' ie kan draai baka' maar mijn stralende uitnodigende lach zorgde ervoor dat hij zo dicht mogelijk bij de Tipi stopte. De ene na de andere zorgelijk kijkende toerist stapte uit en liep door de regen naar de Tipi. Drie bleven in de bus 'we willen niet nat worden' !
Een dame durfde het eerst niet aan om met haar delicate sandaaltjes door het zompige gras te waden, maar toen de schoenen uitgingen stapte zij op blote voeten door de regenplassen .
In de Tipi terwijl de regen onophoudelijk valt
Daar stonden ze dan in een kring in de Tipi elkaar de hand vasthoudend terwijl regendruppels keihard neervielen op het dak van bladeren van de Pina palm.
Het was niet het uitstapje dat men gepland had; relaxen , wandeling naar het bospad en vrij en blij van de ruimte op boyti genieten.
ondanks de buien toch gelachen
De gezichten werden langzaam vrolijker naarmate de informatie over de stichting SOEKTSA, het jungle survival camp en de geschiedenis van plantage Misgunst, de regen deden vergeten. Rook van het klein houtvuurtje steeg op, we waren droog en de groep kwam los toen de kruiwagen met kokosnoten werd binnen gereden.
de buschauffeur was expert kokosnoten kappen
Daar stonden we dan , gelukkig hield de regen op. Planken onder de wielen hielp niet,
samen duwen ook niet. Opa's sleep kabel en trek auto hadden ook niet het gewenste resultaat.
De bus was en bleef stuck in the mud .
De dames lieten niets de pret meer drukken en sloegen de pogingen om de bus vlot te trekken geamuseerd gade. Het werd opa allemaal te veel toen hij de buschauffeur met een schop achter de wielen gaten zag maken in zijn jarenlang zorgvuldig gemaaide gazon.
Hij besloot hulp in te roepen. Reddende engel was buurman Wim die met een krachtige 4wheel drive manoeuvre de bus uit de modder trok.Weer instappen, nog even zwaaien en snel naar huis.
Kamp Ferdi,wolken reflectie in het water op de grond
De Tipi met smeulend houtvuur en mooi geharkte zandvloer was gereed voor ontvangst, maar de harde wind woei de vette regendruppels tot onder de gallerij en het zand zoog alle vocht op alsof het dorst had gekregen van de stralende zon eerder op de dag. Daar kwam de auto van tour orga Chantal gevolgd door een glanzende airco bus al het erf van plantage Misgunst opgereden nu de regendruppels harder en harder neerstroomden.
Het gezicht van de reisleidster was vriendelijk maar zorgelijk, eigenlijk wilde ze direct weer weggaan. De buschauffeur draaide zijn raampje voorzichtig open alsof hij wilde horen ' ie kan draai baka' maar mijn stralende uitnodigende lach zorgde ervoor dat hij zo dicht mogelijk bij de Tipi stopte. De ene na de andere zorgelijk kijkende toerist stapte uit en liep door de regen naar de Tipi. Drie bleven in de bus 'we willen niet nat worden' !
Een dame durfde het eerst niet aan om met haar delicate sandaaltjes door het zompige gras te waden, maar toen de schoenen uitgingen stapte zij op blote voeten door de regenplassen .
In de Tipi terwijl de regen onophoudelijk valt
Daar stonden ze dan in een kring in de Tipi elkaar de hand vasthoudend terwijl regendruppels keihard neervielen op het dak van bladeren van de Pina palm.Het was niet het uitstapje dat men gepland had; relaxen , wandeling naar het bospad en vrij en blij van de ruimte op boyti genieten.
ondanks de buien toch gelachen
de buschauffeur was expert kokosnoten kappen
Het uur was ondanks de regen snel voorbij en na een korte feed back ronde die in het algemeen positief was werd de drang om naar buiten te lopen niet langer onderdrukt en ging men snel weer in de bus
Time to say goodbye en weg wezen naar huis, naar voedsel, want na drie dagen sap dieet had iedereen razende honger. Dus dat had je gedacht, de natte graszoden lieten de wielen van de bus niet los.
 |
| Reisleidster Chantal kijkt zorgelijk. THE BUS IS STUCK IN THE MUD. |
Iedereen uitstappen, ook de dames die niet nat wilden worden.
Daar stonden we dan , gelukkig hield de regen op. Planken onder de wielen hielp niet,
De bus was en bleef stuck in the mud .
Hij besloot hulp in te roepen. Reddende engel was buurman Wim die met een krachtige 4wheel drive manoeuvre de bus uit de modder trok.Weer instappen, nog even zwaaien en snel naar huis.
Het gehavende grasveld herinnert aan de
Surinaamse toeristen die zich niet door regen en modder uit het veld lieten slaan en bij het vertrek toezegden zeker terug te zullen komen met mooi weer.
woensdag 1 juli 2015
Voorouders die in slavernij leefden herdacht
De herdenking van de formele afschaffing van de slavernij in Suriname op 1 juli 1863 is een nationale feestdag. Het herdenken en eer betonen aan de in slavernij geboren en getogen voorouders brengt mijn
bet overgroot moeder in zevende lijn op de voorgrond. Op 31 maart 1803 werd manumissie aangevraagd voor mijn bet-overgrootmoeder Aminha van Jk. de la Parra geboren ca 1752 overleden 1817 .
Zestig jaar voor de afschaffing van slavernij in Suriname werd aan haar manumissie verleend.
Zij is mijn voorouder via de vaderlijn van mijn moeder Carmen Agnes Dunker, gehuwd Tjoe Nij. Mijn grootvader Aloysius Dunker was de zoon van Carolina Wijngaarde en achterkleinzoon van Abraham Wijngaarde, de zoon van Amina van Izaak de la Parra.
bet overgroot moeder in zevende lijn op de voorgrond. Op 31 maart 1803 werd manumissie aangevraagd voor mijn bet-overgrootmoeder Aminha van Jk. de la Parra geboren ca 1752 overleden 1817 .
Zestig jaar voor de afschaffing van slavernij in Suriname werd aan haar manumissie verleend.
Zij is mijn voorouder via de vaderlijn van mijn moeder Carmen Agnes Dunker, gehuwd Tjoe Nij. Mijn grootvader Aloysius Dunker was de zoon van Carolina Wijngaarde en achterkleinzoon van Abraham Wijngaarde, de zoon van Amina van Izaak de la Parra.
ADVERTISSEMENTEN.
Alzo aan den Hove van Politie en Crimineele Justitie deezer Colonie van Suriname,
de volgende Persoonen, by requeste hun hebben geadresseerd,
en ten behoeven der natenoemende Slaaven verzogt Brieven van Vrydom, als:
[...]
Jk. de la PARRA, voor de hem aankomende Negerin genaamd ANINNA.
[...]
ZOO IS HET, dat een ieder die eenig recht of Pretentie op gemelde Slaaven of Slavinnen zoud vermeenen te hebben;
bij deze geadverteerd worde dezelfs sustenuen, tusschen deeze geëindigde en de aanstaande sessie van Mey eerstkomende, ter Secretary alhier behoorlyk op te geven,
zullende by faute van dien, op de verzoeken der Supplianten werden gedisponeerd, als bevonden zal worden te behooren.
Paramaribo den 31 Maart 1803.
(Onderstond)
Ter Ordonaantie van den Hove.
(Was getekend)
N. O. ARLAUD.
Vele uit Europa geronselde soldaten zochten in de 18de eeuw hun fortuin in Suriname als blank officier , plantage direkteur of koloniaal ambtenaar . De Duitser Johan Frederik Betten was zeer succesvol als militair, plantage direkteur en slavenhouder in dienst van de Koloniale Machthebbers.
Belast met het uitkeren van de zogenoemde uitkeringsgelden aan de eigenaren van tot slaaf gemaakte mensen had Johan Frederik Betten de taak de in slavernij levende mannen , kinderen en vrouwen te beoordelen,taxeren,kopen of verkopen. Was onder meer gehuwd met Carolina van Betten die via de Dunker familie als voorouder te boek staat.
Juriaan F. Friderici's 1751 -1812 kwam uit Zuid Afrika naar Suriname maakte hier carrière als militair en werd later gouverneur. Hij is verantwoordelijk voor de verkaveling van gronden aan de Saramacca rivier.
foto: De nieuwe weg tussen Groningen en Hamburg in Saramacca aan de linkeroever van de Saramacca rivier, is aangelegd op
de oude communicatie dam die de plantages met elkaar verbond.
De slavenhalers, slavenmarkten, de rechtszaken tussen slavenhouders en de klachten van tot slaaf gemaakte mensen en de dagelijkse arbeid van de slavenmacht op de plantages vormden de ruggegraat van de koloniale dagelijkse werkelijkheid.
De handel in mensen (slavenhandel) import dwangarbeid (slavernij) productie, export koffie,suiker, cacao,hout en indigo verrijkten de koloniale machthebbers.
Juriaan F. Friderici's 1751 -1812 kwam uit Zuid Afrika naar Suriname maakte hier carrière als militair en werd later gouverneur. Hij is verantwoordelijk voor de verkaveling van gronden aan de Saramacca rivier.
Als in 1770- Francois Cornelis van Aerssen zijn aandeel in de societeit van Suriname aan de stad Amsterdam verkoopt krijgen nieuwe planters op grote schaal krediet.
1772-korps vrije negers opgericht vanwege gebrek aan witte soldaten.
1781 Jurriaan de Friderici leider van het korps vrije negers
1782- Jurriaan de Friderici trouwt met Sofia Bake.
Mijn bet-overgrootmoeder Christina Cummingsborg was 11 jaar toen de slavernij werd afgeschaft . Mijn vader Ferdinand Hendrik Petrus Tjoe Nij vertelde mij hoe hij als jongetje bij haar dochter, Jansje Won Man geboren Cummingsborg, logeerde, wanneer hij bij zijn grootmoeder ouwma Jansje op bezoek was in Paramaribo.
Jansje was de moeder mijn grootmoeder Antoinette Francoise Johanna Matroos, gehuwd Tjoe Nij.
De suiker plantage Catharina Sofia was in 1852 de geboorteplaats van mijn bet overgrootmoeder van vader's kant. Christina Cummingsborg woonde en werkte op de suikerplantage die genoemd werd naar de echtgenote van Jurriaan de Friderici.
Manumissie werd verleend aan Christina Louisa Cummingsborg op 1 juli 1863
(bron: Gahetna.nl Suriname en Nederlandse Antillen: Vrijverklaarde slaven (Emancipatie 1863),
Mijn bet-overgrootmoeder Christina Cummingsborg was 11 jaar toen de slavernij werd afgeschaft . Mijn vader Ferdinand Hendrik Petrus Tjoe Nij vertelde mij hoe hij als jongetje bij haar dochter, Jansje Won Man geboren Cummingsborg, logeerde, wanneer hij bij zijn grootmoeder ouwma Jansje op bezoek was in Paramaribo.
Jansje was de moeder mijn grootmoeder Antoinette Francoise Johanna Matroos, gehuwd Tjoe Nij.
De suiker plantage Catharina Sofia was in 1852 de geboorteplaats van mijn bet overgrootmoeder van vader's kant. Christina Cummingsborg woonde en werkte op de suikerplantage die genoemd werd naar de echtgenote van Jurriaan de Friderici.
Manumissie werd verleend aan Christina Louisa Cummingsborg op 1 juli 1863
(bron: Gahetna.nl Suriname en Nederlandse Antillen: Vrijverklaarde slaven (Emancipatie 1863),
Voornaam Christina Louisa
Achternaam Cummingsborg
Slavennaam Christina
Geslacht vrouw
Leeftijd 11
geboren 1852
Beroep -
Godsdienst -
Plaats plantage Catharina Sophia
Verblijfplaats Catharina Sophia
Provincie plantage Beneden Saramacca
In 1792 werd Jurriaan de Friderici gouverneur van Suriname
1791-1812 - grootschalige uitgifte van percelen aan de Saramacca rivier onder gouverneur Friderici.
1795- ontbinding sociëteit van Suriname in naam van de Bataafsche Republiek
De eerste uitgifte van terreinen in het district Saramacca had omstreeks 1795 plaats onder Gouverneur De Friderici. Het melaatschen-etablissement „Voorzorg" werd in verband met den toenemenden landbouw in 1823 opgeheven en na weinige jaren bevonden zich tusschen Kent en La Ressource 125 plantages met eene bevolking van 3000 zielen. Tengevolge van de dalende koffieprijzen legde men zich meer toe op aanplant van suiker. Op den aanvankelijken voorspoed volgde een finantieelongunstigen tijd, waardoor in 1825 reeds vele plantages weder waren verlaten. Om hieraan tegemoet te komen werd in 1828 door het Bestuur opgericht de Particuliere West-Indische Bank met het doel om den landbouw te bevorderen door het in voorschot geven van gelden aan planters ten einde op hunne suikerplantages stoomwerktuigen te kunnen invoeren. (bron: Almanac van Suriname)
foto: De nieuwe weg tussen Groningen en Hamburg in Saramacca aan de linkeroever van de Saramacca rivier, is aangelegd op de oude communicatie dam die de plantages met elkaar verbond.
Ook werd door het Gouvernement op Voorzorg eene suikerplantage aangelegd, waarvan de baten zouden zijn voor genoemde Bank en waar de van prijs gemaakte slavenschepen afkomstige negers als vrije arbeiders werden te werk gesteld. Op 1 Januari 1831 waren op deze plantage 290 slaven werkzaam. De werking der Bank had eene nieuwe periode van bloei ten gevolge, voornamelijk voor de suikerplantages, maar ook koffie en katoenbouw werden met succes uitgeoefend. Door onvoorzichtige beleeningen kwam de Bank evenwel in zulke ongunstige omstandigheden dat in 1830 het doen van meerdere beleggingen door het Gouvernement moest worden verboden; hierdoor moest de plantagebouw worden opgegeven. Ook de groote Gouvernements plantage «Voorzorg" moest nu weldra worden verlaten; dit ook op aandrang van de kolonisten, die dit vereenigingspunt der zoogenaamde vrije gouvernements arbeiders gevaarlijk vonden.
(bron: Almanac van Suriname)
(bron: Almanac van Suriname)
dinsdag 30 juni 2015
Suriname elects Speaker of National Assembly
Suriname's newly installed National Assembly has re-elected Dr. Jennifer Geerlings Simons as `House Speaker and `Melvin`Bouva as vice chair during a special session of the National Assembly on June 30th. Both politicians are members of the National Democratic Party which won the free and fair elections on May 25th, 2015. `in her acceptance speech Jenifer Simons thanked the parting parliamentarians on behalf of the `people of Suriname . 
maandag 29 juni 2015
Democratie leeft in Suriname
Een poging van de Surinaamse politicus Paul Somohardjo om de datum van installatie van de volksvergadering uit te stellen tot ruim twee weken na 30 juni,2015, is niet gehonoreerd door het staatshoofd president Bouterse. Somohardjo is dan ook binnen enkele uren na zijn ontheffing als fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee, vervangen door het op een na oudste lid van de gekozen volksvertegenwoordiging, Ronald Hooghart, die op de lijst van de Nationale Democratische Partij stond.
President Desiree Delano Bouterse
Willy Soemita en Paul Somohardjo hebben zich in de post- revolutionaire periode in de 80-er en 90-er jaren van de vorige eeuw onderscheiden door hun slinkse en sluwe maneuvres door de mazen van de Surinaamse politieke netwerken. De ontwikkeling van de Javaanse gemeenschap en de belangenbehartiging van de Javanen in Suriname waren de hoofddoelen van de respectievelijk door Soemita en Somohardjo geleidde politieke organisaties KTPI en Pertyaja Luhur. De recent gehouden verkiezingen van 25 mei 2015, kenmerken zich door een nadrukkelijke afstraffing, van op basis van etniciteit georganiseerde partijen.
Het revolutionair elan dat zich vanaf de 80ger jaren van de vorige eeuw in Suriname manifesteert op verschillende nivos en langs verschillende gezichtspunten, heeft als belangrijk kenmerk; de uit de 25 Februari beweging ontwikkelde 'Stanvaste' gedachte, die breekt met politieke organisatie op basis van etniciteit.
Hoewel de partij van Paul Somohardjo deel uitmaakte van een brede multi-etnische V7 coalitie tijdens de recente verkiezingen, is het kiezersoordeel uiteindelijk negatief uitgevallen voor deze gelegenheids combinatie die binnen enkele weken na het jammerlijk verlies van de verkiezingen weer werd ontbonden.
Het pleit voor de jonge generatie Javaanse , Hindoestaanse en Creoolse politici dat zij zich niet langer willen onderwerpen aan de ouderwetse manier van patronage en 'voorzitter is baas' traditie binnen de Pertyaja Luhur (Javanen), Verenigde Hindoestaanse Partij (Hindoestanen) en de Nationale Partij Suriname (Creolen). Hun roep om multi-etnische benadering en opschoning van partij strukturen is luid en duidelijk.
Binnen een week na de destastreuze verkiezingsnederlaag voor de V7 combinatie bleven de 'next generation' stromingen binnen de partijen niet langer stil. Op verschillende manieren werd duidelijk gemaakt aan de partijleiders dat het roer omgegooid moest worden om bij de volgende verkiezingen beter uit de bus te kunnen komen.
Omgooien van het roer was ook de benadering van de voorzitter van de Nationale Democratische Partij, President Bouterse. Bouterse kwam niet alleen als grote overwinnaar uit de bus, maar verbaasde vervolgens vriend en vijand door in een brede consultatie ronde de gehele samenleving te betrekken bij de te vormen nieuwe regering.
Het consulteren van politieke partijen, sociale organisaties en toonaangevende instanties in de Surinaamse samenleving was gericht op het zo breed mogelijk informeren van iedereen, over het beleidsprogramma dat de nieuwe regering wil uitvoeren.
De markante leider van de Pertyaja Luhur partij , Paul Somohardje had als oudste gekozen volksvertegenwoordiger de eer om, ingevolge de taakstelling van de door de President geinstalleerde fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee, mee te werken aan de installatie van de nieuwe assembleeleden op 30 juni 2015, de datum waarop bij wet, een nieuwe volksvertegenwoordiging geinstalleerd moet zijn. De ervaren seniore politikus Paul Somohardjo heeft zijn benoeming tot fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee gebruikt om de zwakke plekken in het juridisch raamwerk betreffende de scheiding der machten ,( wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), te etaleren.
Elke student of wetenschapper die zich wil vastbijten in postkoloniale democratische hervormingen in de Surinaamse politieke constellaties kan de vingers aflikken bij de hedendaagse en post-revolutionaire ontwikkelingen in Suriname op politiek gebied. De democratie is springlevend in Suriname waar de winkelier op de hoek, de arts in de assemblee, de ondernemer met schulden en de marktvrouw die vis verkoopt, openlijk hun mening geven over politieke ontwikkelingen in Suriname.
De jonge Caribische republiek Suriname begint eraan te wennen dat de politieke ontwikkelingen soms zo snel gaan dat zowel oppositie als coalitie even de adem inhouden van schrik, of diep zuchten om bij te komen na het nemen van een democratische hobbel. Het lijkt mij de moeite waard om de bijdrage van Surinaamse politici aan de scheiding van macht van het volk en macht van corrupte politici nader te onderzoeken in een sfeer van vernieuwing en baanbrekende transformatie van het Surinaamse politieke landschap. Pengel, Lachman, Soemita waren de oude steunpilaren in de koloniale politieke ontwikkeling van Suriname op weg naar onafhankelijkheid. De oude steunpilaren zijn aan houtluis onderhevig geweest en door weer en wind aangetast . Vandaag zijn het jonge Surinaamse politici die hun plek opeisen op basis van moderne opvattingen over de Surinaamse mens en maatschappij en hopelijk met als doel de verkleining van de gapende afstand tussen arm en rijk in Suriname.
President Desiree Delano Bouterse
Het revolutionair elan dat zich vanaf de 80ger jaren van de vorige eeuw in Suriname manifesteert op verschillende nivos en langs verschillende gezichtspunten, heeft als belangrijk kenmerk; de uit de 25 Februari beweging ontwikkelde 'Stanvaste' gedachte, die breekt met politieke organisatie op basis van etniciteit.
Hoewel de partij van Paul Somohardjo deel uitmaakte van een brede multi-etnische V7 coalitie tijdens de recente verkiezingen, is het kiezersoordeel uiteindelijk negatief uitgevallen voor deze gelegenheids combinatie die binnen enkele weken na het jammerlijk verlies van de verkiezingen weer werd ontbonden.
Het pleit voor de jonge generatie Javaanse , Hindoestaanse en Creoolse politici dat zij zich niet langer willen onderwerpen aan de ouderwetse manier van patronage en 'voorzitter is baas' traditie binnen de Pertyaja Luhur (Javanen), Verenigde Hindoestaanse Partij (Hindoestanen) en de Nationale Partij Suriname (Creolen). Hun roep om multi-etnische benadering en opschoning van partij strukturen is luid en duidelijk.
Binnen een week na de destastreuze verkiezingsnederlaag voor de V7 combinatie bleven de 'next generation' stromingen binnen de partijen niet langer stil. Op verschillende manieren werd duidelijk gemaakt aan de partijleiders dat het roer omgegooid moest worden om bij de volgende verkiezingen beter uit de bus te kunnen komen.
Omgooien van het roer was ook de benadering van de voorzitter van de Nationale Democratische Partij, President Bouterse. Bouterse kwam niet alleen als grote overwinnaar uit de bus, maar verbaasde vervolgens vriend en vijand door in een brede consultatie ronde de gehele samenleving te betrekken bij de te vormen nieuwe regering.
Het consulteren van politieke partijen, sociale organisaties en toonaangevende instanties in de Surinaamse samenleving was gericht op het zo breed mogelijk informeren van iedereen, over het beleidsprogramma dat de nieuwe regering wil uitvoeren.
De markante leider van de Pertyaja Luhur partij , Paul Somohardje had als oudste gekozen volksvertegenwoordiger de eer om, ingevolge de taakstelling van de door de President geinstalleerde fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee, mee te werken aan de installatie van de nieuwe assembleeleden op 30 juni 2015, de datum waarop bij wet, een nieuwe volksvertegenwoordiging geinstalleerd moet zijn. De ervaren seniore politikus Paul Somohardjo heeft zijn benoeming tot fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee gebruikt om de zwakke plekken in het juridisch raamwerk betreffende de scheiding der machten ,( wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), te etaleren.
Elke student of wetenschapper die zich wil vastbijten in postkoloniale democratische hervormingen in de Surinaamse politieke constellaties kan de vingers aflikken bij de hedendaagse en post-revolutionaire ontwikkelingen in Suriname op politiek gebied. De democratie is springlevend in Suriname waar de winkelier op de hoek, de arts in de assemblee, de ondernemer met schulden en de marktvrouw die vis verkoopt, openlijk hun mening geven over politieke ontwikkelingen in Suriname.
De jonge Caribische republiek Suriname begint eraan te wennen dat de politieke ontwikkelingen soms zo snel gaan dat zowel oppositie als coalitie even de adem inhouden van schrik, of diep zuchten om bij te komen na het nemen van een democratische hobbel. Het lijkt mij de moeite waard om de bijdrage van Surinaamse politici aan de scheiding van macht van het volk en macht van corrupte politici nader te onderzoeken in een sfeer van vernieuwing en baanbrekende transformatie van het Surinaamse politieke landschap. Pengel, Lachman, Soemita waren de oude steunpilaren in de koloniale politieke ontwikkeling van Suriname op weg naar onafhankelijkheid. De oude steunpilaren zijn aan houtluis onderhevig geweest en door weer en wind aangetast . Vandaag zijn het jonge Surinaamse politici die hun plek opeisen op basis van moderne opvattingen over de Surinaamse mens en maatschappij en hopelijk met als doel de verkleining van de gapende afstand tussen arm en rijk in Suriname.
Abonneren op:
Posts (Atom)